Vandaag weer de hele dag gedubbelweefd. Maar weer een stapje verder. Nu is de dichtheid van de draden niet meer hetzelfde aan beide zijden. Met tot gevolg dat je concentratie op maximum moet staan, je patroon heeeeeeeel lang wordt, je geen fouten mag maken, want dan mag je wel opnieuw beginnen, aangezien in zo’n lang patroon een fout terugvinden heel moeilijk is. Met dan weer tot gevolg dat mijn brein doodvermoeid is als ik ’s avonds thuiskom. Maar ik vind het nog steeds reuzefijn, en aan de mogelijkheden lijkt geen einde te komen, waardoor ik gefrustreerd geraak dat ik maar niet snel genoeg kan werken om nog meer dingen uit te proberen. De dubbele weefsels komen zelfs tot mij in de nacht.
Tijdens mijn lunch ben ik weer de stad in getrokken en mijn busticketjes gaan kopen. Aangezien hier in Baden de mensen niet graag of niet Engels spreken, probeer ik maar Duits te spreken of iets dat erop trekt. En het viel heel goed mee, twas met veel haar op, maar de mevrouw moest nogal lachen en ik kan zeggen dat ze het apprecieerde.
In de namiddag heb ik de reeds gemaakte staaltjes in de droogkast gestoken om te vervilten, mijn fouten gezien en die probeer ik nu weg te werken, zodat ik exact het textiel verkrijg dat ik wil.
Ook nog naar een expositie geweest van hedendaagse kunst, maar sommige dingen vond ik nogal teleurstellend.
1 comment:
da ziet er allemaal knap uit, zelf zou ik het ni kunnen!! doe zo voort
en kzal u binnenkort wa duitse woordjes sture :-)
werk nog goe en ni te hard wille werken...
ciao
ikke
Post a Comment